Partij van de Liefde en Corona

In de strijd tegen het Coronavirus heeft het kabinet besloten onze bewegingsvrijheid in te perken. Eerst met het instellen van een gedeeltelijke lockdown, daarna met het invoeren van een 1,5 meter samenleving. Ter voorkoming van besmettingen, moet het contact tussen mensen worden beperkt. 

De Partij van de Liefde zet grote vraagtekens bij deze keuze. Het inperken van onze vrijheid zorgt er namelijk voor dat we als mens verzwakt raken. Met dit onnatuurlijke gedrag ondermijnen we onze mentale en fysieke gezondheid. Hierdoor worden we juist vatbaar voor ziektes. Het ontwikkelen van een alternatieve aanpak, met als doel het welzijn en de gezondheid van de mens te versterken, is daarom van groot belang. De Partij van de Liefde wil graag een aanzet hiertoe geven.

Alternatieve Aanpak Coronacrisis

Sociale wezens
Wij mensen leven, leren, werken, sporten, recreëren het liefste met elkaar. Samen zijn en samen doen maakt ons gelukkig. En een gelukkig mens is weerbaarder dan een ongelukkig mens. Het vertrouwen dat nodig is voor een goede gezondheid en een fijne en harmonieuze samenleving, is door de aanpak van het kabinet omgeslagen in wantrouwen. Velen leven in angst en iedereen is een potentiële dreiging geworden. En wie zich niet houdt aan de naleving van de nieuwe regels, riskeert een hoge boete en sociale uitsluiting. 

Vrijheidsbeperking en sociale uitsluiting zijn voor ons mensen een grote straf. Niet voor niets sluiten we misdadigers op. Het raakt ons in de kern van ons wezen en in de wortels van onze samenleving. Mensen in onbalans verliezen hun natuurlijke kracht en scheppen een onevenwichtige samenleving. Over dit gegeven kunnen en mogen we niet lichtzinnig heenstappen. 

Effectieve aanpak
De gekozen strategie is niet alleen belangrijk voor nu, maar ook voor de toekomst. Dit virus is niet het laatste virus, de huidige dreiging zal ook niet de laatste zijn. We moeten daarom leren van de gehanteerde aanpak. Heeft het zijn vruchten afgeworpen? Hebben we de daling van de besmettingsgraad te danken aan de intelligente opsluiting of aan iets anders? De terugkeer van de zon bijvoorbeeld. Is het verstandig thuis te blijven of moeten we juist naar buiten? 

Ieder jaar neemt het aantal griepgevallen af met de komst van de lente, als ramen en deuren weer openzwaaien en we de warmte van de zon weer kunnen voelen. Kunnen landen met strenge lockdowns betere cijfers overleggen dan landen met minder strenge regels? Dit lijkt niet het geval te zijn. Waarom sluiten we stranden af, terwijl longpatiënten vroeger aan de kust werden verpleegd vanwege de schone lucht? En waarom kiezen we voor een onnatuurlijke besmetting met het virus middels een vaccin en niet voor natuurlijke besmetting via sociaal contact? Is vaccinatie de enige oplossing, of bestaat er ook effectieve medicatie? Moeten we wel of niet mondkapjes dragen en desinfectiemiddel gebruiken? Geven ze bescherming of maken ze ons juist kwetsbaar? Nu de emoties zakken, moeten deze en andere vragen van een antwoord worden voorzien. Niet op basis van collectieve angst, maar met behulp van ons gezond verstand.

Een complexe situatie
De crisis is meer dan een acute dreiging van een virus, het is een complexe situatie waarin tal van factoren een rol spelen. Het is van belang dat we het totaalplaatje zien. Wat doen angst, wantrouwen en gevangenschap met onze gezondheid? Hoe gaat het - mentaal, fysiek en emotioneel gezien - met onze kinderen en bejaarden? Maandenlang thuiszitten en geen bezoek krijgen. Hoe gaat het met zieke mensen die tijdens de lockdown niet terecht konden bij een arts? Hoe staat het met de voedselvoorziening? Moeten we tonnen eten weggooien of dreigt er een tekort? Hoe gaat het met de economie en met mensen die hun werk en inkomen in rook hebben zien opgaan? En wat staat hen nog te wachten? Een leven in schulden en op de armoedegrens? We weten dat langdurige financiële zorg onze gezondheid aantast. Deze mensen worden tot wanhoop gedreven. Moet dit niet worden meegewogen bij het bepalen van de aanpak?

Berichtgeving
Waarom opeens die enorme angst voor een virus? Elk jaar hebben we te maken met een griepgolf aan het einde van de winter en nooit hebben we ons daar serieus druk over gemaakt. Wat is het verschil? Het virus of de explosieve aandacht van de media? We werden overspoeld door enge berichten. Van enige nuance was geen sprake. Wat doen ongenuanceerde verhalen en beelden met mensen? Wat is het effect daarvan op ons denken en voelen, op onze gezondheid? Keken we vroeger naar één journaal per dag, nu worden we continu voorzien van angstaanjagend nieuws. In hoeverre worden we hierdoor beïnvloed? Zijn we nog wel in staat om feiten en fictie te scheiden? En waar zijn de alternatieve geluiden? Wie actief is op het internet, ziet regelmatig deskundigen voorbijkomen met andere opvattingen. Op televisie krijgen ze óf geen ruimte, óf ze worden als complotdenkers die nepnieuws verspreiden weggezet. Journalisten hebben ten aanzien van ons wel en wee een grote verantwoordelijkheid. Enkel eenzijdig en beangstigend nieuws de samenleving inpompen is een te gemakkelijke opvatting.

Ziekte en dood
Ook het beeld dat wij als mens en als samenleving hebben van ziekte en dood speelt een belangrijke rol. Zien wij het louter als bedreiging, als iets negatiefs en engs, dat koste wat het kost voorkomen moet worden, dan slaan we makkelijk op tilt. Gaan wij er anders tegenaan kijken, als iets dat bij het leven hoort en soms zelfs nuttig kan zijn, dan hebben angstaanjagende berichten minder vat op ons. Wat is die lichtere kant hiervan? Besmettingen zetten ons lichaam aan tot actie, waardoor ons immuunsysteem wordt versterkt. Het voorkomen van besmettingen is dus niet per definitie beter. Daarnaast geeft ziek-zijn volwassenen tijd voor rust en bezinning. We leven in een hectische maatschappij, waarin we weinig tijd hebben of nemen voor de evaluatie van ons leven. Op een ziekbed krijgen we niet alleen de kans om zaken te overdenken en te verwerken, het levert ook nieuwe inzichten en inspiratie op. Tot slot bieden ziektes ouderen van dagen de kans te wennen aan het idee er straks niet meer te zijn. Hetgeen ook geldt voor dierbaren. De dood als onontkoombaar einde van het leven. Wie hieraan wil ontsnappen, heeft geen leven meer.

Feiten of beeldvorming?
Belangrijke vraag is of we ons nu laten leiden door feiten of door beeldvorming. Pas als keiharde cijfers en een solide wetenschappelijke onderbouwing op tafel liggen, kunnen we vervolgstappen zetten. Ofwel verder op de ingeslagen weg van angst, ofwel op een nieuwe weg van vertrouwen. Maken we van ons leven een bange beleving of een spannend avontuur? Gaan we onnatuurlijk gedrag vertonen, waardoor we onszelf ontkrachten, of gaan we natuurlijk gedrag vertonen, waardoor we sterker worden? Leggen we ons lot voorgoed in handen van een ander, of blijven we zelf verantwoordelijk?

Het positieve effect van gezellig samenzijn moet niet worden onderschat, ook niet van het ongecompliceerde plezier van samen doen. En wat te denken van de kracht van aanraking? Door liefdevolle aandacht en contact maken we gelukshormonen aan en kunnen we negatieve spanning ontladen. Door aanraking verdacht te maken, raken we elkaar minder aan, zijn we minder blij en houden we meer spanning vast, met alle gevolgen van dien. Het is dus meer dan een simpele dreiging van een virus, het is een uiterst complexe situatie, waarover uitgebreid nagedacht moet worden.

Pas op de plaats
De 1,5 meter samenleving wordt met volle kracht ingevoerd. Geen middel wordt onbenut gelaten. Van overvloedige media-aandacht tot meldingen op straat en in de winkels, van dreigen met straffen tot het opleggen van boetes.  Zodra de noodwet / spoedwet aangenomen wordt door het parlement, krijgen deze en andere maatregelen een juridische basis. Vanaf dat moment is alles mogelijk. Gezien de impact van de maatregelen op ons individuele en gezamenlijke leven en gezien de onduidelijkheid over nut en noodzaak, wil de Partij van de Liefde wachten met het zetten van vervolgstappen. Pas op de plaats dus. Eerst een solide onderbouwing.

Waarop is 1,5 meter eigenlijk gebaseerd? Dat weten we niet precies. Het kabinet laat zich adviseren door een klein clubje van medici. Naar wat er wordt besproken, kunnen we slechts gissen, naar de gebruikte informatie ook. Deelnemers hebben namelijk een geheimhoudingsplicht. Cruciale vraag luidt: laten we onze toekomst bepalen door een handjevol medici met een eenzijdige achtergrond, of moeten andere deskundigen ook de kans krijgen om mee te praten? Waar zijn de psychologen, sociologen, filosofen, pedagogen, gezondheidswetenschappers, economen, juristen, geestelijken, vrijdenkers, etc.?

Crisis is kans
De aanpak van Partij van de Liefde voor het vervolg is gebaseerd op vertrouwen, transparantie en veelzijdigheid. Niet angst regeert bij ons maar vertrouwen, niet geheimhouding staat voorop maar openheid, niet eenzijdigheid is bepalend maar brede consultatie. Waarom? Omdat de crisis meer is dan de acute dreiging van een virus én omdat crisis kans is. We kunnen de situatie ook gebruiken om het verantwoordelijkheidsgevoel en saamhorigheidsgevoel van mensen te stimuleren. Niet opleggen van bovenaf - dat is geen samenwerking - maar medeverantwoordelijk maken. Een houding waar we in de toekomst van kunnen profiteren, zeker bij nieuwe dreigingen, in welke vorm ook. Door ons sterker te maken, individueel en collectief, kunnen we grote uitdagingen beter tot een goed einde brengen. Laten we deze kans grijpen!