Wie ontevreden is, moet niet alleen naar de politiek wijzen. Wijzelf immers scheppen de wereld waarin wij leven. Dat doen wij met de keuzes die we op elk moment van de dag maken. Die keuzes bepalen of we in een vredelievende wereld leven of niet, die bepalen of iedereen gelijke kansen heeft of niet. Willen we ons huidige leven ten goede veranderen, dan dienen we niet automatisch naar anderen te wijzen maar onszelf een spiegel voor te houden. Onszelf afvragen waarop onze keuzes zijn gebaseerd. De bereidheid om op deze vraag een eerlijk antwoord te dichten, bepaalt of we wel of niet een liefdevolle wereld kunnen realiseren.
Het proces van bewustwording
Waarop zijn onze keuzes gebaseerd? Deze essentiële vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. Daarvoor dienen we onszelf te kennen. Weten wie we zijn, weten wat we voelen, weten wat we denken, weten waarom we reageren zoals we reageren. Dit bewustwordingsproces is niet eenvoudig. Het is een langdurig proces van zoeken en vinden, van vallen en opstaan. Maar het is wel de enige weg die leidt naar een mooie wereld. Hoe meer ruimte we onszelf en elkaar kunnen geven in deze zoektocht, hoe meer plezier we eraan kunnen beleven en hoe verder we komen.
Hoe krijgen we vat op onszelf? Waar moeten we beginnen? Allereerst door rust in ons leven in te bouwen. Rust om op adem te komen en rust om onszelf te kunnen spiegelen. Evalueer voor het naar bed gaan de dag. Wat is er gebeurd en hoe heb ik gereageerd? Welke keuzes heb ik gemaakt en hoe zijn die uitgepakt?
Weet dat ons leven een uiting is van wat er ín ons zit. Draag je haat mee, dan roep je spanning op, draag je liefde mee dan krijg je vaker begrip. Vind je jezelf enorm belangrijk, dan roep je de strijd over jezelf af, kan je meer relativeren dan kom je in rustiger vaarwater terecht.
Zo binnen zo buiten
De gebeurtenissen in ons leven weerspiegelen ons innerlijk, dat wat wij met ons meedragen. Vervelende gebeurtenissen zijn dus geen pesterij van het leven, maar een manier om ons de ogen te openen voor wat er in ons leeft. En wat er in ons leeft is een product van het verleden. Willen we nu een liefdevol en blijmoedig mens zijn, dan zullen we ons verleden naar boven moeten halen. Wat hebben we geleerd, wat hebben we meegemaakt en wat hebben we nog niet verwerkt? Feitelijk ons onbewuste bewust maken. Het onbewuste dat verantwoordelijk is voor een groot deel van onze keuzes...
Door serieus met onszelf aan de slag te gaan, halen we al heel veel boven water. Bijvoorbeeld onze programmering. Ons hoofd is namelijk te vergelijken met de werking van een computer. Met welke software is ons hoofd gevuld? Welke opvattingen van ouders, vriendjes, helden en leraren dragen we met ons mee? Wiens denkbeelden kregen we met de paplepel ingegeven? Zijn het ook onze opvattingen, zijn ze fijn, dienen ze ons wel? Is mijn wantrouwen jegens anderen wel mijn wantrouwen of dat van mijn ouders? Is mijn politieke gedachtengoed wel van mij of dat van mijn vriendjes?
Lastiger wordt het bij gevoelszaken, zoals vervelende gebeurtenissen met een pijnlijke impact. Hieraan ontkomen we niet, we leven immers in een wereld vol spanning en strijd. De vraag is hoe ermee om te gaan. Als ze niet worden verwerkt, dan dragen we ze met ons mee en beïnvloeden ze ons gevoel en gedrag. Vaak onbewust, omdat we ertoe neigen het vervelende gevoel, de onrust in ons systeem, te onderdrukken. Willen we echt liefdevol zijn, dan moeten we deze spelbrekers naar boven halen en gaan verwerken. Er zijn tal van specialisten die ons kunnen helpen, zowel in het reguliere circuit, als in het alternatieve circuit.
Babyboomer
Pim Fortuyn is een prachtig voorbeeld hiervan. In zijn boek "Autobiografie van een babyboomer" beschrijft hij zijn opstanding. Hoe hij van een kwakkelende jongeman kon veranderen in een energieke, scherpe analyticus en redenaar, die het Nederlandse politieke leven op zijn grondvesten deed schudden. Met behulp van psychoanalyse wist hij zich te ontdoen van de spanningen uit zijn jonge jaren. Door intensief met zichzelf aan de slag te gaan, overwon hij niet alleen zijn fysieke problemen, hij leerde ook zichzelf kennen. Met behulp van deze kennis kon hij uitgroeien tot de krachtige man die wij hebben leren kennen.
Grote schoonmaak
Om een mooie wereld te kunnen opbouwen, moeten we met onszelf aan de slag gaan. Oude denkbeelden en oud zeer moeten overboord, opdat er ruimte komt voor nieuwe denkbeelden en ervaringen. Houden we vast aan het verleden en blijven we met de vinger naar anderen wijzen, dan verandert er niets. Die verantwoordelijkheid hebben niet alleen wij als individu, maar ook de politiek als geheel.
Ook de politiek zal zichzelf een spiegel moeten voorhouden. Waarom andersdenkenden zwartmaken, waarom de macht niet willen delen met het volk, waarom niet openstaan voor vernieuwing en verandering?
Wat ons betreft mag de gang van zaken rond de opkomst en dood van Pim Fortuyn als aftrap dienen voor dit zelfonderzoek. De felle haatcampagne jegens hem kwam voort uit angst voor verandering. De gevestigde orde was bang de greep op de politiek te verliezen. Door hem te verguizen heeft men hem willen ontkrachten, door hem niet te beveiligen kon hij worden vermoord. Een schande voor de politiek, een schande voor iedereen die erbij betrokken was. De gang van zaken rond zijn persoon is een ontering van onze democratie. Zodra dit wordt rechtgezet, kan de liefde ook het Binnenhof betreden.
David Goedhart,
Oprichter Partij van de Liefde
Wie nu nog kwaad spreekt over Pim Fortuyn, heeft geen letter van zijn werk gelezen, geen interview met hem serieus bekeken. Hij was geen populist, maar een welbespraakt en intelligent man die de vinger op de zere plek legde. Hij was geen fascist of racist, maar een bezorgd man die de gevoelens verwoorde van velen die zich in de steek gelaten voelden en in rap tempo het vertrouwen in de politiek verloren. Onderdrukt ongenoegen keert ooit als een heuse boemerang terug naar de onderdrukkers en Fortuyn was die boemerang!
Hij zag het proces van individualisering in de samenleving met lede ogen aan en vroeg zich af wie of wat de samenleving bij de hand moest nemen. In de oude politieke partijen had hij geen enkel vertrouwen meer, getuige zijn boek "De puinhopen van acht jaar Paars". Deze oprechte zorg over de toekomst was de leidraad in zijn gedachtegoed, de bron van inspiratie voor zijn werk. Helaas kreeg hij de tijd niet een oplossing te bedenken voor dit fundamentele vraagstuk.
Met zijn optreden heeft hij een eerste steen gegooid in het stilstaande water van de Hofvijver. Een eerste steen richting politieke vernieuwing. Moge er meer volgen!
At your service! - Partij van de Liefde
Meest recente artikelen:
Ruim 13 jaar is Mark Rutte onze premier. Daarmee is hij de langstzittende minister-president in de geschiedenis. Een hele prestatie, gezien de vele valkuilen waar politici in kunnen stappen. Hij heeft ze allemaal omzeild, behalve één: de toeslagenaffaire. Dit dossier dwong hem tot aftreden. Maar wonder boven wonder, na zijn politieke dood stond hij...
In de politiek wordt zoveel gestreden dat we zijn gaan geloven dat politiek synoniem is aan strijd. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Politici kunnen ook samen optrekken, bijvoorbeeld als de nood hoog is, zoals nu. De berg aan onopgeloste problemen groeit ons boven het hoofd. Steeds meer mensen vragen zich vertwijfeld af hoe de rekeningen te betalen;...
Onze democratie wordt luid bejubeld. Geen kwaad woord over de macht van het volk. Wie dat wel doet wordt weggezet als communist of fascist. Of je direct staatsgevaarlijk bent als je een kritische noot plaatst. Vanwaar deze overgevoeligheid? Enerzijds heeft dat met de geschiedenis te maken. Lange tijd hebben we onder het pijnlijke juk geleefd van...
