De kracht van ons hart

De kracht van ons hart

We leven in een samenleving waarin tegenstellingen worden aangedikt en strijd dagelijkse kost is. Kijk naar het journaal, kijk om je heen. We dansen niet met het leven maar vechten ermee, soms net zolang tot we bezwijken. Zijn wij mensen wie we zijn, moeten we genoegen nemen met wat is en niet is, of is er een betere versie van ons mogelijk? Een die andere keuzes maakt, meer liefdevollere keuzes, waardoor we een harmonieuze samenleving kunnen gaan scheppen met elkaar, één waarin we tegenstellingen kunnen overstijgen en samen kunnen optrekken?

Wij mensen zijn de bouwblokken van de samenleving. Zijn wij gaaf, sterk en mooi dan scheppen we een andere samenleving dan als we misvormt zijn. In de ene samenleving reiken we elkaar de hand en gaan we samenwerken, in de andere ballen we onze vuisten en gaan we de strijd met elkaar aan. Willen we meer eenheid en harmonie ervaren in ons leven, meer openheid en eerlijkheid, meer begrip en steun, dan zullen we met onszelf aan de slag moeten. Van onszelf gave bouwblokken van de maatschappij maken. Dit is het bewandelen van de weg naar het hart, de uitdagende weg die ons hart bekrachtigt en de liefde laat stromen. Niet de liefde van wegkijken, maar aankijken, niet van goedpraten maar confronteren, niet van vergeten maar helen.

Om een positieve draai aan onszelf en het leven te kunnen geven, moeten we eerst begrijpen hoe we de huidige samenleving vol tegenstellingen en strijd scheppen. Dat doen we voornamelijk met ons hoofd en met onze buik. Het hoofd vol gedachten en meningen, de buik vol gevoelens en emoties. De weg van het hart loopt via de inhoud van ons hoofd en onze buik, naar het middelpunt van ons zijn: het hart. De eerste stap in dit helende proces? De intentie uitspreken om in liefde te willen leven. De volgende stap? Liefdevolle gedachten en meningen formuleren, warme gevoelens uiten en emoties opschonen. Dit is de transformatiekracht van het hart. De liefde die alles wat liefde in de weg zit oplost in licht en liefde. Zowel de inhoud van het hoofd als de inhoud van de buik. De helende kracht komt vrij als we ons oordeel achterwege leren laten en pijn serieus gaan nemen.

Wij worden van jongs af aan geleerd om meningen te formuleren. Niet één, maar ontelbare, over van alles en nog wat. Hoe meer hoe beter, als een bewijs van intelligentie. Maar elk oordeel is een blokkade voor de liefde, de liefde die alles openlaat, de liefde die ruimte schept voor alles om te mogen zijn. Liefde oordeelt niet en veroordeelt niet. Alles is zoals het is en alles is oké. Wie dit in zichzelf kan toelaten, wie dit in al zijn cellen kan voelen, transformeert automatisch zijn duistere stukken, de eigen schaduwzijden in licht. Een betere wereld scheppen we niet met gebalde vuisten volop in verzet, maar door vervelende zaken te accepteren zoals ze zijn. Acceptatie als dé weg naar bevrijding en verlichting. Dit lijkt de omgekeerde wereld, maar zo werkt de liefde nou eenmaal. Strijd roept strijd op, liefde roept liefde op.

Het stimuleren van positieve, liefdevolle gedachten doe we door in te zien dat we ook negatieve, lelijke gedachten hebben, over onszelf en over anderen. Wie dit ontkent blokkeert de weg van het hart. Wie dit aanvaardt opent zich voor heling: donkere gedachten lossen op in de kracht van het hart en in het licht van de waarheid. Liefdevolle gedachten nemen de vrijgekomen ruimte in het hoofd in. Hoe weet je dit? Je zal bemerken dat je steeds meer zin krijgt in het lezen van, het kijken naar en het spreken over leuke dingen, inspirerende zaken en betekenisvolle momenten. Dé realiteit bestaat niet, het is altijd een waarneming van de realiteit. Wie met een roze bril oploopt beziet het leven positief en zal dus andere keuzes maken. Dit is de opwaartse spiraal van het leven. Wie met een donkere bril vol veroordelende en strijdvaardige opinies en gevoelens rondloopt draait verder naar beneden. Zij die ver ontwikkelt zijn, lopen zonder bril door het leven; zij accepteren alles zoals het zich aandient. Dit is liefde in optima forma. Een staat van Zijn die pas realiteit wordt als alle pijn uit ons systeem is geheeld. Een betere wereld begint dus met opschoning van onszelf.

Als liefde openheid en eerlijkheid is, dan weten we ook het antwoord op de volgende vraag: hoe stimuleren we warme gevoelens en stabiele emoties in onszelf? Door de liefde toe te laten in onze buik! Dat doen we niet door ontkenning en verdrukking, tra la la er is niets aan de hand, maar door alles wat zich wil laten voelen doorvoelen. Bewust voelen en bewust omgaan met emoties. Neem daar de tijd voor, dit is een zeer intens proces dat vaak jaren in beslag neemt. Onze buik is namelijk een groot verzamelvat van alles wat we hebben meegemaakt maar niet hebben verwerkt. En dat is veel, heel veel. Van een bedreigende situatie, tot een draai om je oren, van een vervelende situatie tot een teleurstelling. Ga maar na wat je allemaal te verstouwen hebt gekregen in dit leven, vanaf de dag dat je je ogen opende op aarde. Een serie pijnlijke ervaringen die de afgelopen jaren eerder meer dan minder is geworden. Wie leeft er nog zonder zorgen vandaag de dag?

Aangezien we het verwerken van vervelende ervaringen niet leren, sjouwen we dit allemaal mee in ons leven. De neerwaartse spiraal; het vat wordt zwaarder en zuurder. De levensspiraal omdraaien is gevoelens en emoties toelaten en accepteren: doorvoelen. Schreeuw, huil en vloek. Daarachter zit het licht en de ruimte. Daar achter gaat de bevrijding schuil. Wie de pijn in zijn leven accepteert, dus met liefde omhult, zal een liefdevoller mens worden, één die constructieve keuzes gaat maken in plaats van destructieve. Weet, alleen in liefde kunnen we pijn loslaten. Denk aan vergeving en dankbaarheid. Wie vasthoudt aan pijn, door altijd zielig te blijven en de ander tot in den eeuwigheid te beschuldigen, zal uiteindelijk onder de zelf gekozen last bezwijken. Loslaten is een keuze die we op elk moment kunnen maken.

Dit is de kracht van de liefde, de kracht die alles wat zwaar is omhult en afvoert. Niet ontkennen en bevechten is de weg naar een lichter leven, maar accepteren en doorvoelen. Het leven op aarde is bij tijd en wijle pijnlijk. Dit is een gegeven. Ervoor weglopen heeft daarom geen zin, bestrijden dus ook niet, aanvaarden wel. Pijn als onderdeel van het leven. Cést la vie! Wie oordeelt over anderen en zijn pijn ontkent, leeft het leven maar ten dele. Een gekunsteld leven waarin het grootste geluk (de diepste gelukzaligheid en volste voldoening) nimmer voelbaar wordt. Een oppervlakkig leven vol angst en controle, waarin de billen immer zijn samengeknepen en de angstparels voortdurend schitteren. Een vermoeiend gevecht.

Maar dit is nog niet alles. Naast de transformatiekracht heeft liefde nog een kracht: de verbinding. Wie zichzelf gaat opschonen, hoofd én buik, zal steeds meer de verbindende kracht van liefde gaan voelen. Allereerst de verbinding met zichzelf, stevig in je schoenen staan en verantwoording nemen voor je leven, en vervolgens de verbinding met de medemens, waardoor we samen een hechte en fijne samenleving kunnen gaan scheppen. Op deze manier vullen we de leegte, de zwaarte, de eenzaamheid en de onzekerheid in onszelf op met liefde. De scherpe kanten van het leven gaan ervan af, de goeie bedoelingen van ons mensen als bouwblokken worden voelbaar. We worden zo aangename mensen voor wie deuren openzwaaien en waar andere mensen graag mee in gezelschap zijn. Zowel privé als op het werk.

Wie bewust leert kijken ziet dat de mens uit meerdere facetten bestaat: de psyche, het lichaam, het gevoel, de emotie en de geest. Wie alle delen van zichzelf in liefde kan zien en kan beleven, wie alle delen accepteert, heelt en in balans brengt, wordt een liefdevolle medeschepper van een fijne en harmonieuze wereld. Dit is de kracht van ons hart. De uitdaging waar we allen voor staan. Wie louter op zijn gedachten en/of fysieke kracht blijft koersen, zal uiteindelijk strijdend ten onder gaan. Aan iedereen de keus!

David Goedhart